|
Jak wszystko się zaczęło W 1964 roku Wojewódzka Rada Narodowa uchwalając ogólny perspektywiczny plan zagospodarowania Bydgoszczy oraz plan regionalny dla województwa bydgoskiego podjęła decyzję o scaleniu Bydgoszczy i Fordonu. W 1969 roku podjęto decyzję o budowie na obszarze pomiędzy granicą Bydgoszczy, a granicą Fordonu Zespołu Szkół Wyższych – ATR. Był to argument przeważający o „fuzji” obu ośrodków. Dnia 1 stycznia 1973 roku Radni fordońscy przewagą głosów 15 za, 1 przeciw, 2 wstrzymujące przyjęli projekt „fuzji”. Fordon stał się dzielnicą Bydgoszczy. Stowarzyszenie Architektów Polskich oddział w Bydgoszczy rozpisało ogólnokrajowy konkurs na projekt koncepcyjny urbanistyczno-architektoniczny dzielnicy mieszkaniowej Fordon-Brdyujście. Spośród 38 zespołów uczestniczących w konkursie zwyciężyła koncepcja katowickiego oddziału SAP. Generalnymi projektantami inwestycji mieszkaniowej zostali: mgr inż. arch. Grzegorz Chodkowski i Jerzy Szaflarski. W 1973 roku rozpoczęli przygotowania do pierwszego etapu planu Wschodniej Dzielnicy Mieszkaniowej. Nazwa nie przyjęła się i dla mieszkańców Bydgoszczy nowa dzielnica została „Nowym Fordonem”. Nagrodzone projekty przewidywały, że dzielnica pomieści 50 tyś. mieszkańców na terenie 700 ha. Do 1975 roku opracowano nowy projekt przewidujący wybudowanie mieszkań dla 100 tyś. mieszkańców na terenie 3500 ha na 2 poziomach – tarasie dolnym i górnym. Wkrótce jednak znowu zmieniono założenia zakładając, że w Nowym Fordonie zamieszka 160 tyś. ludzi oraz że wybudowane tam zostaną ważne dla całego miasta obiekty komunalne jak oczyszczalnia ścieków, elektrociepłownia i szpital onkologiczny. Każdy z sektorów zaprojektowany został przez inny zespół ludzi, co miało zapewnić różnorodność formy i niepowtarzalność układów. Dzielnicę miały stanowić osiedla 7-8 tysięczne z autonomicznymi zespołami usługowymi i oświatowymi z zachowanymi fragmentami naturalnej roślinności. Stąd pozostały do dziś tzw. laski fordońskie jako lokalne parki. Budowa osiedla miała być prowadzona w sposób wzorcowy z wykorzystaniem wszelkich nowinek urbanistycznych (m.in. obszerne parkingi, partery w blokach przeznaczone na usługi). Prace rozpoczęto od budowy arterii komunikacyjnych z budową węzłów wielopoziomowych i pozostawieniem rezerwy terenu na poszerzenie dróg na 4-pasmowe z tramwajem pośrodku. Główny ciężar realizacji planów budownictwa mieszkaniowego w Fordonie spoczął na Fordońskiej Spółdzielni Mieszkaniowej. W latach 1973 - 1979 spółdzielnia wybudowała 380 mieszkań w „starym” Fordonie, w następnych latach miała już budować domy na terenie przyszłej dzielnicy „Nowy Fordon”. Dnia 16 listopada 1982 roku zasiedlono pierwszy budynek wielorodzinny na osiedlu „Bohaterów”. W następnych latach zbudowano następujące osiedla: - osiedle „Bohaterów” (2054 mieszkań) 1982-1985, - osiedle „Bajka” (1776 mieszkań) 1983-1986, - osiedle „Szybowników” (2100 mieszkań) 1985-1988, - osiedle „Przylesie” (2398 mieszkań) 1985-1988, - osiedle „Tatrzańskie” (2665 mieszkań) 1988-1992. Wreszcie od 1990 rozpoczęto budowę osiedla „Niepodległości” i „Nad Wisłą”. Decyzja zapadła  Wraz ze wzrostem ilości mieszkańców nowych bydgoskich osiedli zaczął nasilać się problem braku szkół. Wywołało to niepokój mieszkańców nowego osiedla Przylesie. W dwóch istniejących szkołach na osiedlu Bohaterów i Bajka nauka trwała od rana do wieczora. Dzieci dowożono nawet do szkoły w Czarnówku. Budowa nowej placówki stała się więc naglącą potrzebą. W kwietniu 1987 roku zapadła decyzja o budowie nowej szkoły. Wykonawcą został Bydgoski Komitet Budowlany „Wschód” pod dyrekcją Stefana Chazbijewicza. Miejsce budowy wyznaczono na ulicy Berlinga. Budowlani pracowali na trzy zmiany. Po cichu podjęli zobowiązanie, że budowę szkoły dla 2500 dzieci zakończą w ciągu roku. By dotrzymać terminu, ustawiono na terenie budowy dwie mini kotłownie, które miały umożliwić roboty nawet podczas mrozów. Ta fordońska szkoła, jak twierdzili budowlańcy, stała się ich oczkiem w głowie. Już w lutym 1988 roku mury zostały podciągnięte do wysokości III kondygnacji, a brygady montażystów kończyły układanie stropodachu. Stan surowy został zamknięty. Szkoła na Przylesiu rosła na oczach mieszkańców. Rodzice zaczęli cieszyć się, że skończą się uciążliwe dojazdy i powroty ich dzieci ze szkół na innych osiedlach. Wakacje 1988 roku były dla budowlanych bardzo gorące. Brygady montażowe Bydgoskiego Komitetu Budowlanego „Wschód” opuścił teren budowy. Zakończono montaż czterech segmentów: administracyjno-socjalnego, dydaktycznego, żywieniowego z kuchnią i sali gimnastycznej. W lipcu 1988 roku ulica została wyasfaltowana i zagospodarowano tereny zielone, a w sierpniu powieszono na śnieżnobiałej ścianie czerwoną tablicę z napisem Szkoła Podstawowa nr 44. W tym czasie jednak wewnątrz szkoły w dalszym czasie trwały prace wykończeniowe. Malarze malowali
 ściany, a płytkarze kleili płytki. Lakier i zapach świeżych farb wyciskał łzy z oczu. W końcu jednak przystąpiono do sprzątania pomieszczeń i ustawiania mebli. Wiadomo było, że naukę rozpocznie 1600 uczniów. Dnia 1 września 1988 roku w nowo wybudowanej Szkole Podstawowej nr 44 odbyła się miejska inauguracja roku szkolnego 1988/1989. Dyrektor Bydgoskiego Komitetu Budowlanych „Wschód” Stefan Chazbijewicz wręczył klucz do nowej szkoły ówczesnemu prezydentowi miasta Władysławowi Przybylskiemu, a ten z kolei przekazał klucze dyrektorowi Szkoły Podstawowej nr 44 Grażynie Pawlak. To co było marzeniem stało się rzeczywistością. Naukę podjęło 1872 uczniów podzielonych na 59 zespoły klasowe. W budynku znajdowały się 24 izby lekcyjne i 3 sale sześciolatków. Dyrektorem Szkoły Podstawowej nr 44 w wyniku konkursu został ponownie mgr Stanisław Pilewski, który zyskał poparcie nauczycieli i rodziców. Dzięki aktywnej działalności pracowników pozyskano dla szkoły telewizory, odtwarzacze, nowy sprzęt elektroniczny. Z inicjatywy dyrektora powstał radiowęzeł szkolny, cieszący się uznaniem nauczycieli i uczniów, którzy sami zaczęli prowadzić audycje, ogłaszali konkursy, organizowali listy muzycznych przebojów. Gmach szkolny rozbrzmiewał muzyką i uśmiechem. Praw uczniowskich bronił Samorząd Uczniowski, który był organizatorem dyskotek i różnych imprez odpowiadających potrzebom szkoły. W maju 1992 roku rozpoczął działalność Międzyszkolny Ośrodek Rekreacyjno-Sportowy, istniejący przy naszej szkole do dzisiaj przy ulicy Piwnika Ponurego. Na terenie ośrodka odbywały się zajęcia w siłowni wyposażonej w specjalistyczne urządzenia do ćwiczeń. Otwarto saunę, uruchomiono korty tenisowe, które z
 czasem przykryła olbrzymia powłoka balonowa umożliwiająca grę nawet w czasie mroźnych, zimowych dni. W roku 1992 minął też termin planowego przez Kuratora Oświaty oddania do użytku basenu szkolnego. Niestety prace posunęły się nieznacznie i wiadome było, że marzenia będą musiały jeszcze poczekać na realizację. Wakacje 1992 roku były okresem remontów szkolnych. Przygotowano sale do języków obcych, odnowiono korytarze szkolne i klatki schodowe. Dnia 16 czerwca 1993 roku odbył się finał konkursu na projekt znaku graficznego naszej szkoły. Pierwsze miejsce uzyskał znak graficzny autorstwa uczennicy Aleksandry Szwagierek. Znak ten widniał na dyplomach i pismach szkoły. Wakacje wzorem lat ubiegłych to czas remontów. Zabudowano kaloryfery, zmodernizowano studio telewizyjne i radiowęzeł. Od 1994 roku szkoła przeszła pod zarząd samorządu gminnego. Również w tym roku został opracowany i przyjęty Statut Szkoły. Dokument ten w sposób jednoznaczny określił zadania szkoły, pracę dydaktyczno-wychowawczą oraz zadania uczniów i nauczycieli. Na posiedzeniu Rady Pedagogicznej w sierpniu 1994 roku dyrektor poinformował zebranych o powołaniu Społecznego Komitetu Zakończenia Budowy Basenu, który planował zrealizowanie inwestycji w ciągu 1,5 roku.
Nadszedł czas zmian  W listopadzie 1994 roku odbyło się specjalne posiedzenie Rady Pedagogicznej celem omówienia sytuacji powstałej w wyniku ukazania się w kilku lokalnych gazetach artykułów dotyczących reorganizacji naszej szkoły. Nauczyciele dowiedzieli się, że na bazie Szkoły Podstawowej nr 44 ma powstać szkoła średnia. Decyzja była wynikiem m. in. wniosku Klubu Radnych Nowego Fordonu, którzy uznali za pilną potrzebę powstania w tak dużej dzielnicy szkoły średniej. Po przeprowadzonej rozmowie dyrektora z naczelnikiem Wydziału Oświaty jasno wynikło, że szkoła średnia ma być powołana na bazie Szkoły Podstawowej nr 44 za 2-3 lat. Tak jak przewidywano, w roku 1996 Rada Miejska podjęła decyzję o powołaniu w budynku Szkoły Podstawowej nr 44 nowego XV Liceum Ogólnokształcącego. Decyzja ta spowodowała, że od następnego roku szkolnego miał funkcjonować Zespół Szkół nr 5, w skład którego weszły Szkoła Podstawowa nr 44 i XV Liceum Ogólnokształcące. Funkcję dyrektora Zespołu Szkół nr 5 w wyniku konkursu objął na okres 5 lat dotychczasowy dyrektor mgr Stanisław Pilewski. W nowym roku szkolnym 1996/1997 jako priorytetowe zadanie uznano opracowanie statutu nowo powstałej placówki oraz dalszą budowę basenu. Wreszcie 10 kwietnia 1997 roku ogłoszono długo oczekiwaną wiadomość dotyczącą budowy basenu – stan surowy został zamknięty, a planowane oddanie basenu miało nastąpić w I kwartale 1998 roku. Rok szkolny 1996/1997 był kolejnym rokiem obfitującym w konkursy, olimpiady, uroczystości i imprezy szkolne, często zakończone dużymi sukcesami uczniów na szczeblu szkolnym, miejskim i wojewódzkim. Studio Żak nadawało codzienne audycje i programy telewizyjne. Wszystkie ważne imprezy szkolne zostały sfilmowane w systemie video. W styczniu 1998 roku Rada Pedagogiczna zapoznała się z projektem Uchwały Rady Miasta nr 97 w sprawie likwidacji Szkoły Podstawowej nr 44. Uchwała głosiła, że Szkoła Podstawowa nr 44 zostanie zlikwidowana w dniu 31 sierpnia 2005 roku.
 Wobec takiego stanowiska w roku szkolnym 1998/1999 nie odbył się nabór do klas pierwszych. W tym okresie aktywną, całoroczną pracę prowadziły dwa ośrodki działające w ramach szkoły: Międzyszkolny Ośrodek Zajęć Pozaszkolnych działający w przekazanym w 1997 roku szkole budynku przy ul. Krysiewiczowej 8 oraz Ośrodek Sportu i Rekreacji. W kwietniu 1998 roku wicedyrektor Romana Siemianowska po wygranym konkursie objęła stanowisko dyrektora Młodzieżowego Domu Kultury nr 5, który powstał po przekształceniu Międzyszkolnego Ośrodka Zajęć Pozaszkolnych. W tym samym roku oddana też została do użytku wspaniale przygotowana czytelnia szkolna. Wyposażone i przygotowane do działania zostały też kawiarenka szkolna „Mikesz” oraz zespół odnowy biologicznej zajmujące pomieszczenia przy nowo wybudowanym basenie. Oddana również została do użytku druga pracownia komputerowa. Pewne stało się też, że w lutym 1999 roku nastąpi długo oczekiwane oddanie do użytku basenu Zespołu Szkół nr 5. Sukcesywnie zmniejszała się będzie również ilość oddziałów Szkoły Podstawowej nr 44, a zwiększała liczba klas XV Liceum Ogólnokształcącego. Szkoła Podstawowa nr 44 przez dziesięciolecie swojego istnienia wykształciła i wychowała wielu wartościowych uczniów i uczennic oraz na trwałe wpisała się w społeczność bydgoską dając solidny fundament pod szybko rozwijające się XV Liceum Ogólnokształcące. Dnia 1 września 1999 roku utworzona została samodzielna placówka – Gimnazjum nr 53 o profilu geograficzno – informatycznym z programem edukacji europejskiej, która 1 września 2000 roku, po zlikwidowaniu Szkoły Podstawowej nr 44 stała się szkołą Zespołu Szkół nr 5. W roku 2000 utworzona została szkolna sieć komputerowa z dostępem do internetu w skład której wchodziły dwie pracownie komputerowe, pięć pracowni przedmiotowych, czytelnia, biblioteka, sekretariat, i kawiarenka komputerowa – w sumie 36 stanowisk do samodzielnej pracy. W związku z reorganizacją szkoły przebudowane zostały na potrzeby szkoły średniej gabinety: fizyczny, biologiczny, chemiczny oraz laboratorium fizyczno – chemiczne. W roku 2001 wręczony został XV Liceum Ogólnokształcącemu sztandar ufundowany przez Radę Rodziców. Na emeryturę przeszła wicedyrektor szkoły, mgr Małgorzata Muślewska. Dnia 1 września 2004 roku funkcję nowego wicedyrektora objęła mgr Urszula Ciemny, a rok później, czyli 1 września 2005 roku stanowisko nowego wicedyrektora objął mgr Marek Gołembiewski. Rok szkolny 2006/2007 był rokiem kolejnych wielkich zmian. Dnia 1 września 2006 roku nazwa Zespołu Szkół nr 5 uległa zmianie na Zespół Szkół nr 5 Mistrzostwa Sportowego oraz do struktury nowego zespołu szkół dołączone zostały kolejne dwie szkoły o profilach sportowych, tj. XX Liceum Mistrzostwa Sportowego i Gimnazjum nr 54 Mistrzostwa Sportowego. Nowo rozbudowanym zespołem szkół kierują: dyrektor - mgr Stanisław Pilewski,
wicedyrektor - mgr Ewa Żmuda,
wicedyrektor - mgr Urszula Ciemny
wicedyrektor ds. sportu - mgr Marek Gołembiewski
W roku szkolnym 2008/2009 oddana została do użytku sala treningowa taekwondo. Podjto również współprac z Uniwersytetem Technologiczno-Przyrodniczym w Bydgoszczy, czego efektem było utworzenie w roku szkolnym 2009/2010 nowego profilu Politechnicznego.
Ciągły rozwój Zespołu Szkół nr 5 Mistrzostwa Sportowego w Bydgoszczy sprawia, iż staje się on bliższy uczniom, dostosowany do oczekiwań i wymagań współczesnego społeczeństwa, a efekty nauczania utrzymywane są na wysokim poziomie.
|
SEKRETARIAT SZKOLNY
Godziny pracy:
poniedziałek 7:30 - 14:30
wtorek 7:30 - 14:30
środa 7:30 - 14:30
piątek 7:30 - 14:30
e-mail: [email protected]
GABINET PROFILAKTYKI ZDROWOTNEJ
I POMOCY PRZEDLEKARSKIEJ
Godziny pracy:
poniedziałek 8:00 - 15:00
wtorek 8:00 - 15:00
środa 8:00 - 15:00
czwartek 8:00 - 15:00
piątek 8:00 - 15:00
INSPEKTOR DS. BHP
Godziny pracy:
Środa 8:00 – 15:30
Czwartek 8:00-15:30
mgr Dorota Gawronek
PEDAGOG
Godziny pracy:
Poniedziałek 08:00 – 12:00
Wtorek 13:00 – 17:00
Środa 08:00 – 12:00
Czwartek 08:00 – 12:00
Piątek 08:00 – 12:00
Godzina dostępności:
Piątek 07:00 – 08:00
mgr Karolina Kowalska
e-mail: [email protected]
PSYCHOLOG SPORTU
Godziny pracy:
Poniedziałek 09:00 – 12:00
Wtorek 10:00 – 14:30
Środa 09:00 – 15:30
Czwartek 11:00 – 16:00
Godzina dostępności:
Wtorek 09:00 – 10:00
mgr Marta Krakowiak
PEDAGOG SPECJALNY
Godziny pracy:
Poniedziałek 11:00 – 15:00
Wtorek 08:00 – 12:00
Środa 13:00 – 17:00
Czwartek 12:00 – 16:00
Piątek 09:30 – 13:30
Godzina dostępności:
Piątek 08:30 – 09:30
mgr Agata Graczyk
OBIEKTY SPORTOWE
Kontakt w sprawie obiektów sportowych:
tel. 885-906-191